Lato, lato i po lecie – podsumowanie lata 2020

Lato, lato i po lecie -jak co roku cyklicznie pojawia się wpis z podsumowaniem letnich miesięcy. Zapraszam na podsumowanie lata 2020.

Lato, lato i po lecie – to taki łańcuszek wpisów

Nie cierpię łańcuszków, które co jakiś czas pojawiają się w mojej skrzynce odbiorczej a jednak jeśli chodzi o cykle wpisów na blogu to już sprawa zupełnie inna. Lubię taką cykliczność, to świetne narzędzie. Nie dość, że rewiduje moje wspomnienia to do tego widzę je z pewnej perspektywy a jak jeszcze włączy się w to ktoś inny wychodzi piękna mozaika, prawdziwy album wspomnień.

Lato, lato i po lecie to nie tylko moje własne podsumowanie lata 2020, to również cykl wpisów u koleżanek z portalu Polki na Obczyźnie. Wpisy pojawiały się cyklicznie na kilku blogach w poniedziałki, środy i piątki. Każda z nas chce podzielić się swoimi przemyśleniami na temat tego dość nietypowego lata. Na końcu wpisu znajdziecie linki do odpowiednich postów.

Lato, lato i po lecie – lato w Anglii kończy się dla mnie

Lato w Anglii kończy się dla mnie kiedy w sklepach ogrodniczych zaczynają sprzedawać bratki, wrzosy i wszelkiego rodzaje ozdobne trawy do robienia jesienno-zimowych kompozycji. Dość niezwykłe zestawienie, tak to już jest w przypadku zapalonej ogrodniczki. Kocham grzebać w ziemi a to koronowe lato jeszcze bardziej pogłębiło moje przywiązanie do ogrodu. To było zresztą dziwne lato nie tylko dla ludzi, ale i dla przyrody, która miała jakby więcej czasu dla siebie, odradzała się po zimie z większym zapałem.

• 

• 

• 

• 

• 

Kiedy w UK wprowadzono całkowity lockdown był cudny maj i pogoda oszalała, wszystko buchnęło w swojej zieloności i kwieciu. Moja pasja często prowadzi mnie w moich podróżach do bram pięknych ogrodów, zielonych łąk, zwyczajnych bezdroży. Jednak to lato nie było takie jakie sobie zaplanowałam.

Lato, lato i po lecie – tegoroczne, koronne lato było inne niż poprzednie

Tegoroczne, koronne lato było inne niż poprzednie chociażby poprzez docierające do nas informacje o rozprzestrzeniającej się epidemii. Informacje o tym jak kolejny kraj ogarnia plama zarażonych zaczęła przypominać sceny z filmów katastroficznych. Do tego doszła obawa o siebie, swoich najbliższych, co z tego wszystkiego wyniknie. Wszelkie nasze plany musiały nagle ulec zmianie, nawet zwyczajne wyjście do sklepu wywoływało nerwową suchość w ustach. Później przyszło przyzwyczajenie, czy może akceptacja zmiany, dostosowanie się do nowego. Z drugiej strony nauczyło nas to bycia dość elastycznym, nie zamykać się tylko na jedno rozwiązanie. Wszelkie pierwotne ustalenia często były nieaktualne, nasze weekendy były bardziej skoncentrowane na nas a obostrzenia związane z epidemią musiały nauczyć nas innego patrzenia na rzeczywistość. Nasze plany wakacyjne również musiały przejść diametralną przemianę, bo zostaliśmy uziemieni na Wyspie. Jesteśmy szczęściarzami, bo żyjemy w wolnych czasach, nawet wręcz w latach, gdzie odznaczanie kolejnego spełnionego marzenia jest wręcz wskazane a jednak tegoroczne lato nauczyło nas większej pokory. Nie wszystko bowiem ma się stać teraz, natychmiast i w tym momencie. Warto poczekać, zatrzymać się, na wszystko przyjdzie czas.

Lato, lato i po lecie – jeden plus tego dziwnego lata

Jeden plus tego dziwnego lata to poprawienie relacji międzyludzkich, tak było przynajmniej w naszym przypadku. Izolacja właściwie nie zrobiła na nas wielkiego wrażenia, mieszkamy bowiem na obrzeżach małego miasteczka i wszędzie stąd daleko. Ponadto od dawna pracujemy zdalnie, więc tutaj jakoś nie było wielkiego hallo w tej kwestii. Mimo wszystko zabrano nam jednak możliwość wyjścia do ludzi, swobodnych podróży międzynarodowych a przez to zobaczenia naszych rodzin w Polsce. I może właśnie ta tęsknota bardziej zmobilizowała nas do większej uważności w naszych relacjach z najbliższymi. Nie chcieliśmy czuć się doszczętnie samotni w tej naszej samotni, stąd zwiększył się czas naszych pogawędek, chatów, rozmów telefonicznych. Nie chodzi też zresztą o same relacje z rodziną. Niektóre z internetowych znajomości zaowocowały spotkaniem z żywym człowiekiem, kiedy nareszcie mogliśmy pojechać troszkę dalej niż poza własne hrabstwo.

Lato, lato i po lecie – główny minus

Główny minus tego dziwnego lata to brak możliwości lotów międzynarodowych. Nie mogliśmy przez to zobaczyć się jak co roku latem z rodzicami, posiedzieć z nimi w ogrodzie, ucieszyć się fizycznie z ich bliskości. Nie udało nam się też spełnić przez to naszych urlopowych planów. Ten wyjazd jeszcze przed nami i miejmy nadzieję, że uda się w roku następnym. Chyba to jeszcze bardziej zrewidowało nasze spojrzenie na planowanie przyszłości, wypisywanie list marzeń jakoś wydało nam się koślawe i śmieszne wobec tej nowej rzeczywistości.

---

---

Lato, lato i po lecie – lato się kończy

Lato się kończy a ja nie mogę się doczekać kiedy ktoś wreszcie ogłosi, że już po wszystkim. Kiedy nastanie spokój i będziemy mogli spokojnie wsiąść do samolotu, kiedy wejdziemy do naszej ulubionej kawiarni bez obaw a maseczki staną się tylko wspomnieniem. Nie wiem, czy kiedykolwiek ten czas nastąpi i boję się troszkę, czy to lato nie wydłuża się o kolejne pory roku. Mam jednak cichą nadzieję, że następny rok przyniesie pozytywne zmiany.

A na koniec powiem tylko, że…

A na koniec powiem tylko, że marzy mi się już spokojniejszy czas. Kiedy będziemy mogli polecieć zobaczyć rodziców wtedy, gdy będzimy mieć na to ochotę. Marzy mi się długa podróż do miejsc, które chcę jeszcze zobaczyć. Marzy mi się spokojna twarz sprzedawczyni w lokalnej piekarni bez obawy podającej mi świeżo wypieczony chleb. Marzy mi się,że cały świat będzie mógł nareszcie odetchnąć.

Wpis Lato, lato i po lecie powstał w ramach projektu Klubu Polki na Obczyźnie, zajrzyjcie koniecznie do poprzednich wpisów na blogach Kierunek Kuba i reszta świata, Fińskie smaki.